Net als de wind kun je het leven niet zien, maar je weet dat je leeft, zo begint dit informatieve prentenboek over rouw. Er is ruimte voor diverse opvattingen over waar ‘het leven’ naartoe gaat als het er niet meer is: ‘Misschien naar de hemel, misschien wordt het een nieuwe heldere ster, misschien kruipt het diep onder de grond en groeien er mooie bloemetjes uit.’ De auteur benoemt dat je heel verdrietig kunt zijn als je iemand erg mist, maar maakt dat verder niet concreet. Ook stelt ze de wat onhandige vraag ‘wat daar nou aan te doen valt’. Alsof er aan verdriet iets gedaan moet worden. Sommige van haar tips over omgaan met verdriet zijn zinvol en concreet, zoals foto’s kijken of in gedachten praten met degene die dood is. Maar de tip dat je goed voor jezelf moet zorgen blijft vaag voor een kind. En dat het kan helpen om aardig te zijn voor anderen is discutabel. De paginagrote illustraties in zachte kleuren zijn toegankelijk maar weinig expressief. Achterin staat een bijsluiter voor ouders en leerkrachten. In dezelfde opzet verscheen ‘Vriendschap is als een wipwap'*. De auteur is klinisch en forensisch psycholoog met ervaring in het begeleiden van kinderen in moeilijke periodes. Van ca. 5 jaar.