Christiaan loopt met zijn opa door het park en hun gesprek gaat over de dood. Christiaan stelt hierover vragen, zoals wanneer zijn opa doodgaat, of hijzelf ooit doodgaat, wat er na de dood is. Samen filosoferen ze hierover, waarbij opa en jongen gelijkwaardig zijn in hun ideeën hierover. Tot slot is er een brief afgedrukt waarin Christiaan zijn (overleden) opa schrijft dat de dood lijkt op een vlinder worden, omdat de rups er dan niet meer is. In dit prentenboek wordt doodgaan van allerlei kanten belicht en is er ruimte voor verschillende zienswijzen (hiernamaals, reïncarnatie). Centraal staat dat doodgaan hoort bij het leven en niemand weet wat het is. De paginagrote tekeningen in zachte tinten zijn vriendelijk qua sfeer. Hier en daar zijn symbolische voorwerpen (klok, tunnel) in het beeld verwerkt. De houding ten aanzien van de dood plus de afgebeelde personen zijn gericht op de West-Europese cultuur. De tekst staat in de illustraties, is vlot en toegankelijk geschreven en bestaat voornamelijk uit dialoog. Bevat tips voor opvoeders om met kinderen over dit thema te praten. Een openhartig geschreven, mooi uitgegeven prentenboek in oblong formaat, geschikt om dit moeilijke onderwerp te bespreken met kinderen vanaf ca. 5 t/m 8 jaar.