Spion 009, Don Kameleon, is hoognodig aan rust toe. Hij hoopt die te vinden in het vakantiehuis van zijn vriend Paddy, maar komt lelijk bedrogen uit.
Omdat het Geheim Dierenverbond krap bij kas zit, hebben ze een wel heel bijzondere manier bedacht om Don Kameleon zijn nieuwe opdracht mee te delen. Een imposante beer jaagt de spion het huisje van Paddy uit en wonder boven wonder belandt Don in een grot, waar een brief ligt waarin staat dat hij naar het Natuurhistorisch Museum van Ani Mala moet gaan. Daar krijgt hij te horen dat hij op zoek moet gaan naar de staartpunt van een dinosaurus. Op dit gestolen botje staat een schatkaart gekrast. Het geheim van de schatkaart werd toevallig ontdekt nadat Dons helper, Harry, onhandig het skelet van de dinosaurus had omgestoten. Als beloning voor deze ontdekking krijgt Harry de titel van prins. Dit laat hij het ganse avontuur door vallen, tot grote ergernis van zijn vrienden.
Don vindt het vermiste botje en besluit ook op zoek te gaan naar de schat. In de woestijn ontdekken ze een ondergrondse stad, waar Scorpio de plak zwaait. Zijn onderdanen verafgoden hem omdat ze denken dat hij goud tevoorschijn kan toveren. Don en zijn vrienden komen echter al snel achter de waarheid, maar op dat ogenblik zitten ze al gevangen in een goudmijn.
Qua lay-out en typografie vallen de gelijkenissen met de boeken van Geronimo Stilton meteen op, maar het Vlaamse team houdt het iets rustiger. Er zijn ook gekleurde en versierde letters, maar er wordt minder met de lettergrootte gegoocheld. Inhoudelijk doen uitspraken zoals ‘mensonwaardig, wel, dieronwaardig’ natuurlijk ook aan de Italiaanse muis denken.
De personages worden niet diepgaand uitgewerkt. Don wordt verliefd op Sissy, het vriendinnetje van Scorpio. Even lijkt er heibel in de lucht te hangen als blijkt dat Sissy eigenlijk Esmeralda, het hoofd van het Geheim Dierenverbond én Dons vriendin is. Maar geen nood, alles staat in het teken van Dons hervonden zelfvertrouwen.
Het verhaal zit boordevol verwijzingen naar andere verhalen. De link tussen de veertig rovers in het boek en het sprookje van Ali Baba en zijn rovers zullen de jonge lezers zeker snappen. Moses en Austin Powers zullen eerder een belletje doen rinkelen bij de oudere lezers.
Kleine tekeningen wisselen af met tekeningen die tot een dubbele pagina beslaan.
Een kleurrijk boek in een handig formaat met heel wat vaart en een snuifje humor. [Natascha Coene]

Spion Don Kameleon (ik-figuur) moet met zijn vrienden Harry en Paddy van het Geheim Dierenverbond op zoek naar de schat van hun land Ani Mala. Ze volgen het spoor van de dief van een staartbotje uit het Natuurhistorisch Museum waarop een schatkaart stond afgebeeld. Al snel komen ze in Zandhopië terecht waar hun tal van hindernissen wachten. Derde deel in de serie 'Don Kameleon'. Het verhaal ontbeert de beoogde spanning, maar herbergt vooral allerlei heftigheden, wat zich onder andere uit in het vele gebruik van uitroeptekens. De verhaallijn schiet alle kanten op dankzij Dons mogelijkheid om van kleur en vorm te veranderen. Er lijkt meer aandacht te zijn uitgegaan naar de uitvoering dan naar de inhoud van het verhaal. De stripachtige illustraties verhogen de laagdrempeligheid ervan nog verder en versterken de tekstuele humor aanzienlijk. Deze combinatie zal spaarzame lezers zeker aanspreken. Qua verhaallijn, uitvoering, lay-out en typografie lijkt deze serie sterk op de kaskrakers van uitgeverij De Wakkere Muis. Geen hoogvlieger, vergelijkbaar met de twee voorgaande delen uit deze serie*. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.